“Jen ni atingis Hongshan-farmejon!”
Tion audinte, ni rigardis eksteren tra fenestro de la auto.
“Farmejo? Kie ghi estas?”
“Charma urbo, probable!”
“Ho, mi shajne estas en Europo.”

    Ni demandis, surprizighis kaj admiris. Nia auto veturis sur largha kaj glata strato borderita de belaj etaghdomoj en europa stilo. Chirkaue verdas herboj, charmas floroj kaj prosperas arboj. Jen granda florbedo kun fontano sur vasta placo. Sur domo apud ghi okulfrapas gigantaj vortoj: “Hongshan-a Amuza Centro”. Jes ni estis en la kvartalo de Hongshan-farmejo.

    Hongshan-farmejo, alinome Hongshan-kompanio (Grupo) de Zhejiang, trovighas sude de Qiantang-rivero. Antaue la loko estis salejo. Kiam venis maskareto, la salejo ighis lageto, kaj post kiam la maskareto foriris, la lageto farighis marcho. En 1969 la lokanoj starigis sur tiu salejo Hongshan-farmejon. Ili ne plu faris salon kaj komencis terkulturadon. Tamen ili vivis malrichan vivon pro povra rikolto.

    Malricheco naskas la deziron por shangho. Hongshan-anoj shanghis sian koncepton kaj iris sur la vojon prosperigi agrikulturon per industrio. “Evoluo de nia industrio akcelis ekonomian disvolvighon de la farmejo kaj ni, Hongshan-anoj, rapide bonhavighis, dank’ al niaj audaca spirito kaj peniga laborado,” fiere diris s-ro Ding Yougen, direktoro de la farmejo, rememorante la pasintecon.

     La auto trapasis vojkrucighon kaj haltis en loghkvartalo. La tieaj loghdomo estas 3-etaghaj en europa stilo kun malgrandaj ghardenoj antaue kaj malantaue. En la ghardenoj kreskas arbetoj, floroj kaj legomoj.

     Gvidate de s-ro Ding, ni frapis sur pordon kun gravurajhoj. La mastrino ghin malfermis kaj nin kondukis al la salono bone prilumata kaj elegante meblita. “Tio estas ordinara familio de Hongshan-farmejo,” konigis s-ro Ding.

     La 50-jara mastrino diris al ni: “Konstrui domon estas grava afero por kamparanoj bonhavighintaj.” Fingromontrante la chambron bele dekoritan, shi daurigis: “Jen la loghejo de la sesa generacio de Hongshan. Mi memoris, ke kiam mi aghis 10 jarojn, mia familio loghis en pajla dometo; en la agho de 21 jaroj, mi edzinighis al Hongshan-ano kaj loghis en tri pajlaj dometoj kune kun 10 familianoj de la edzo; en 1977, ni transloghighis en la unuageneracian domon de la farmejo, t.e. barako…” En la 80-aj jaroj de la pasinta jarcento la farmejo progresigis sian industrion, kaj shia edzo kaj shi sinsekve dungighis al fabriko. Poste ilia vivo pli kaj pli bonighis kaj shia familio enloghighis en tiu vilao-stila 3-etagha domo.

     “Antaue mi neniam revis loghi en tia bela kaj komforta domo.” Tion dirante, la mastrino gvidis nin viziti shian domon el du vastaj salonoj, kvin helaj dormochambroj, granda kuirejo kun instalajho de gaso kaj du tualetejoj kun elektraj ekipajhoj. Che la fenestroj kaj en la verando buntas aromaj floroj.

     “La garagho sidas ekstere, tuj apud la domo,” diris la mastrino. “La auto multe oportunas al ni en la chiutaga vivo. Ni ofte veturas foren por pasigi liberan tempon au fari achetadon en la urbocentro.”

     La bopatrino de la mastrino estas pli-ol-80-jara. Sur shia vizagho legighis felicho. Shi ghuas pension kaj la farmejo pagas shian kuracon je 70%.

     “La farmejo pagas la kuracon kaj edukon je 100% por solinfanoj,” diris s-ro Ding.

    Post kiam la Hongshan-anoj sin liberigis de malricheco, la farmejo donis grandan atenton al tio: pagi por chiuj asekuradon, konstrui infanghardenon, elementan kaj mezgradan lernejojn, multe subvencii tiujn, kiuj eniris en altan lernejon, instali TV-kanalon kaj interretan kanalon al loghejoj...

     De s-ro Ding ni informighis ankau, ke nur 1% da Hongshan-anoj sin okupas pri terkulturado kaj 99% da ili laboras en fabrikoj konstrumateriala, tekstila, kemiindustria ktp. Industrio richigis la farmejon kaj ghiajn membrojn, sed ili neniam neglektas medioprotektadon. Por ke la natura medio restu pura sen poluo kaj industria rubo estu science traktata, la farmejo importis el aliaj landoj modernajn instalajhojn. Kaj dank’ al tio, la Hongshan-anoj povas ghui la felichan kaj sanan vivon sub la lazura chielo.

     La Hongshan-anoj komprenis, ke talentuloj estas nemankigeblaj al la socia progreso kaj ekonomia disvolvigho. Por disvolvi siajn industriajn produktajhojn kaj altigi ties ekonomian efikon, la farmejo per favoraj kondichoj dungis talentulojn por diversaj kampoj. La gvida departemento de la farmejo nun ludas la rolon de servisto por la entreprenoj, ghia chefa tasko estas doni al ili pli bonajn kondichojn de investado kaj disvolvado, kaj pluapashe perfektigi la politikon pri bonstatigaj aferoj por garantii la egalecon kaj stabilecon.