Majstra pentristo Qi Baishi

de XU XIANGQUN

    Qi Baishi estis la plej fama majstro de chinstila pentrarto en la lastaj 100 jaroj. Juna, li estis neglektata en sia arta kariero. Sed en sia maljuneco li ghuis grandan honoron. Li estis eminenta ankau en poezio, kaligrafio, kaj sigelilogravurado. Liaj pentrajhoj portas honestecon de kamparanoj kaj lia estetiko plachas kaj al eruditoj kaj al popolanoj, kaj pro tio li farighis la plej fama pentristo.

De charpentisto al majstra pentristo

    Qi Baishi naskighis en la 1-a de januaro de 1864, en malricha familio en la sudo de Chinio. Li lernis malpli ol 1 jaron en privata lernejo. Por helpi la familion en vivtenado, li kolektis brulajhojn kaj pashtis bovojn. En sia maljuneco li faris sigelilon kun la titolo “Sonoriloportanto” por memori la aferon en la knabeco: Liaj avino kaj patrino pendigis sur lia kolo sonorileton por povi audi lian revenon jam de malproksime.

    Du aferoj en lia juneco ludis decidan rolon por lia kariero. La unua estis tio, ke li eklernis lignogravuradon en la agho de 15 jaroj kaj famighis en sia hejmloko en la agho de 20 jaroj pro la granda talento en la arto. Kaj la dua estis lia eklerno de pentrarto en la agho de 27 jaroj. Sed en tago li devis labori kaj li legis kaj pentris nur en vespero. En tiu tempo li estis tre malricha kaj ofte suferis de malsato. Por lerni pentrarton kaj gravuradon de sigelilo, li koncentris sian tutan energion al tio kaj devis forlasi la profesion de charpentisto. Li vivtenis sin per pentrado de portretoj kaj gravurado de sigeliloj. Ghis la agho de 40 jaroj li neniam vojaghis aliloken, kaj tio multe malhepis lian progreson en la pentrarto. Poste, kuraghigite de amikoj, li vizitis multajn lokojn de Chinio, preskau duonon de la lando. La imponaj pejzaghoj kaj richaj folkloroj multe larghigis lian vidkampon.

    Post la agho de 60 jaroj li vivtenis sin per vendo de siaj pentrajhoj en Pekino. Tiam li imitis la stilon de la fama pentristo Zhu Da de la frua periodo de Qing-dinastio, sed la socio ne shatis tion. Poste li lernis che tre fama pentristo Chen Shizeng. Li admonis Qi, ke li shanghu sian stilon kaj kreu sian karakterizan stilon. Dank’ al la malegoisma helpo, Qi, jam 60-jara, multe penadis kaj akiris impeton en sia pentrado kaj estis multe atentata de la socio.

    Post la fondigho de la nova Chinio la registaro multe honoris lin kreante tre bonan medion por lia pentrado. En 1953 li estis honorita de la shtato per la titolo “popola artisto” kaj elektita prezidanto de la China Belartista Asocio. En 1955 li estis honorita de la Monda Paca Konsilio per internacia paca premio.

Pentristo de populara temo

    Qi Baishi estis vilaghano. Dum la tuta vivo li sopiris chion en la hejmloko kaj multaj el liaj pentrajhoj kaj poemoj temas je lia rememoro pri lia knabeco kaj chio en la hejmloko. Lia pentrajho kun la titolo “Plado el fishetoj kaj lufoj” montras kvar lufojn kun freshaj floroj kaj kelke da viglaj fishetoj. En peza koloro li pentris la proksiman korbon kaj en malpeza koloro pladon kun tri saltantaj fishetoj. Sur la pentrajho li skribis: “Nur kamparanoj povas kompreni la guston de la plado el fishetoj kaj lufoj”.

    La majstro rigardis pentradon malglata vojo plena de soleco. Sed dum la tuta vivo li observis la principon kaj brile sukcesis pro tio. De 1920 ghis 1929 li komplete sin donis al esplorado de pentrarto por trovi artan vojon konvenan por si. Samtempe li multe penis en gravurado de sigeliloj. Dum tiu tempo li faris pli ol 10 mil pentrajhojn kaj gravuris pli ol 3 mil sigelilojn.

    Li pasigis sian maljunecon en Pekino, sed lia penso ofte haltis sur rememoro pri lia knabeco. Li sopiris shpinradon sub vinbera pergolo, kvakadon kaj birdan pepadon de la kamparo, flutadon de pashtoknabo, plugiloj sub la hegho... Chion tion li reaperigis en siaj pentrajhoj. Foje li renkontighis kun granda literatoro Lao She, kiu verkis verson “Kvakado tra la kamparo devenas de monta fonto” kaj petis lin pentri lau la verso. Qi Baishi cerbumis du tagojn kaj fine solvis la problemon je la vorto fonto. Li ne pentris ranojn, sed nur kelke da viglaj ranidoj en rojo. Tio vekas imagon pri vido de ranoj kaj audo de ties kvakado. La pentrajho estis eminenta verko en lia maljuneco.

Patriotismo, sarkasmo kaj modesteco

    La maljunulo havis tre klarajn amon kaj malamon, kio profunde impresis la homojn. Li varme amis la patrion kaj malamis agresantojn. Kiam japanaj agresantoj okupis Pekinon, li rifuzis inviton de japanoj engaghi lin kiel profesoro en belarta instituto. Li ech pendigis anoncon, ke li rifuzas viziton de japanoj kaj naciperfiduloj. Lia anonco cirkulis tra la tuta urbo kaj li estis alte respektata de la publiko.

    Li klare enkorpigis siajn sentojn en pentrajhoj mokantaj militaristojn, burokratojn, fipolitikistojn, komercistachojn k.s.

    Li chiam tenis naivecon kaj strebis al bela vivo. Fama aktorino Xin Fengxia estis tre fama belulino. Kiam li unuafoje vidis shin, lia rigardo estis najlita sur shi. Post certa tempo lia flegistino atentigis lin: “Kial vi tiel fikse rigardas shin?” Kaj li montris malagrablecon kun diro: “Mi jam estas sufiche maljuna, do kial mi ne povas rigardi shin? Shi estas bela.” Lia sincereco, honesteco kaj naiveco favoris lin en verkado de tre interesaj kaj plachaj pentrajhoj. En tia bagatelo oni povis koni lian personecon de honesteco, senkashemo kaj humuro.

    En sia maljuneco la majstro estis rekonata de la mondo kaj vizitata de personoj de politikaj kaj kulturaj rondoj de multaj landoj. Lia domo estis tre malluksa kaj kaduka. Dank’ al prizorgo de chefministro Zhou Enlai, la pekina registaro disponigis al li grandan domon. Chefministro Zhou pririgardis la domon kaj bonvenigis la majstron en la novan domon. Sed la majstro ne povis kutimighi al la nova loghejo kaj petegis loghi en la malnova domo. Kaj chefministro Zhou akompanis lin al lia antaua loghejo. Septembre de 1957 la majstro forpasis en tiu domo, en la agho de 93 jaroj.

 

 

(C) China Internet Information Center   (China Interreta Informa Centro)
E-mail:
webmaster@china.org.cn   Tel: 86-10-68326688