Chinaj pentrajhoj
pri antikvaj belulinoj kutime prezentas tiujn virinojn, kiuj
en longa robo au kolektas morusfoliojn che kampara vojeto, au
ghuas lotusflorojn che lageto, au rigardas la lunon che fenestro,
au ludas kun lampiroj frapetante ilin per malgranda silka ventumilo...
Ili estas belaj, mildaj kaj kvietaj, tamen sur ilia vizagho
legighas melankolio delikata. Pentristo Li Ming lerte kombinis
iliajn belecon kaj melankolion en siaj pentrajhoj.
Chu ilin
ne povas ghojigi ech la autuna luno, printempaj floroj, bela
tempo kaj charma pejzagho? Ne. Kvankam tiuj belulinoj en la
feuda socio ghuis richan kaj komfortan vivon, tamen ili, katenitaj
de la feuda etiko, ne havis liberecon de amo. La fundo de ilia
koro estis premata de melankolio nedispelebla. Antikvuloj emis
komponi poemojn kaj pentrajhojn pri tiaj virinoj. La klasika
literaturo multe inspiris Li Ming, kaj tiuj sentimentalaj belulinoj
iris el la poemoj en liajn pentrajhojn.
Bai Juyi
(772-846), fama poeto de Tang-dinastio (618-907) priskribis
en sia poemo "Printempaj versoj" virinon, kiu, sin apogante
sur balustrado, estas iel melankolia en printempa tago. Poste,
lia amiko Liu Yuxi daurigis la priskribon pri tiu virino en
sia verko, ke shi finfine eldomighis post tualeto por promeni
ekstere kaj ghui la printempon, sed la korto estis profunda
kaj la pordo shlosita, do shi povis fari nenion alian ol kalkuli
florojn en la korto por pasigi la tempon. Tiam libelo haltis
sur shia harpinglo... Sub la peniko de Li Ming, tiu juna virino
aspektas pli charma inter peonioj. En la pentrajho la peonioj
reliefigis kaj shian belan vizaghon kaj shian animon plenan
de melankolio. Char peonio floras tre mallongan tempon malgrau
ke ghi estas rigardata kiel floro de richeco kaj nobleco, ghi
facile sentigas al sentimentalaj antikvulinoj, rapidan forpason
de la juneco. Por tiu pentrajho Li Ming uzis varmajn kolorojn
kaj ech la libelo, simbolo de la soleco de la virino vivanta
en buduaro, estas en rugha koloro, eble per tio la pentristo
faris kontraston kun la animstato de la persono en la pentrajho.
La pentrajho
"Auskulti pluvon" prezentas bildon: En densa nebulo junulino
kun ventumilo, sidanta apud roko en kvieta bambuaro, absorbighas
en auskultado vizaghe al bashooj. Kion shi auskultas? Han Yu
(768-824), poeto de Tang-dinastio, respondis la demandon per
siaj versoj: "Ne forgesu de nun, mia kara, chiun pluvan tagon,
ni auskultu pluvon frapi sur foliojn tian tagon." De tio oni
scias, ke shi iam havis tie rendevuon kun sia amato. En pluveta
tago ili interkonsentis, ke ili intervidighos en la venontaj
pluvaj tagoj. Sed tiam nur shi sola auskultas pluvon, sidante
en kiosko. Chu shi venis tro frue au li ne plu amas shin, au
fakte ne pluvas kaj shi auskultas "pluvon" en senpluva tago,
ege chagrenighante pro sopiro al la amato? La pentrajho estas
tre imagiga.
Kiam la belulino
en la pentrajho "Agrabla muziko" tushas per siaj graciaj fingroj
la kordojn de la instrumento, ankau la penso de la spektantoj
kirlighas. Shi, en blanka robo el gazo, sidas dorse al pirujo
kun blankaj floroj. Sur shiaj fingropintoj flirtas agrabla muziko
kiel lirlanta akvo. Shajnas, ke la tuta bildo estas travidebla.
Evidente, la pentristo prezentis, per iluziaj linioj kaj lirika
blanka koloro, talentan belulinon virgan, noblan, virtan kaj
sentimentalan.
Trovighis
multaj tiaj virinoj en la antikva Chinio. Inter ili estis Ban
Zhao (49-120). Shiaj patro kaj frato tre famis kiel historiografoj
de la Orienta Han-dinastio (25-220), kaj shi, erudicia pri historio
kaj lerta en komponado de poemoj kaj prozajhoj, povis rivali
kun ili. Kiam la frato mortis sen fini sian libron "La Historio
de Han-dinastio", kiun li skribis pli ol 20 jarojn, shi daurigis
la libroverkadon kaj plenumis tiun historian monumentan verkon.
La pentrajho de Li Ming "Ban Zhao verkas libron" prezentas la
trajtojn de tiu antikva talentulino. Starante che la tablo,
shi atente legas kun mieno bela, sed ne melankolia, char shi
kun grava misio absorbighis en legado kaj skribado, ne havante
tempon por machi siajn ghojon kaj melankolion.
Estas interese,
ke Li Ming enamighis al pentrado pro humuro de sia instruisto
en mezlernejo, kaj lia unua pentrajho pri homa figuro ne estis
tiu pri antikva belulino.
Tio okazis
en historia leciono. Montrante la kranion de pekina prahomo,
la instruisto diris: "Vidu, chu mia vizagho ne similas al tiu
de pekina prahomo kun elstaraj brovaj arkoj, mallargha frunto,
granda busho, longa filtrumo...?" La lernantoj ridis. Li Ming
pririgardis la instruiston -- estis la unua fojo por li tiel
atente observi lian aspekton. "Jes, li ege similas al prahomo."
Tuj Li Ming shtele faris portreton de la instruisto. Neatendite,
chi tiu rimarkis la portreton. Li Ming falis en embarason, ne
sciante kion fari. Sed la instruisto ridegis anstatau lin riprochi:
"Vi bone faris la portreton! Estu diligenta, kaj vi sukcesos
estonte!" Ekde tiam, Li Ming, elstara en matematiko, fiziko
kaj kemio, amas ankau pentradon.
Sed estas
malfacile kompreni, ke Li Ming farighis delikatlinia pentristo,
char nuntempe tre malmultaj homoj studas ekskluzive tian pentradon
pro tio, ke ghi postulas grandan paciencon, lertecon kaj sperton,
kaj unu fushlinio povas damaghi la tutan pentrajhon. Tamen Li
Ming povas elteni solecon kaj restas chiam indiferenta antau
diversaj allogoj. Kiam aliaj chasas tujan efikon, li pentras
linion post linio la absolutan belecon en sia koro. La haroj
de antikvaj belulinoj estis pentritaj de li unu post alia; por
evidentigi la travideblecon de la shalo el gazo sur la shultroj
de knabinoj, li lerte uzis la kolorojn kaj klare vidigis la
plisajhojn de la vesto sub la shalo; sub lia peniko plektajhoj
sur la segho el liano distingighas per siaj vejnoj sen ajna
fusheto. Li strebas al perfekteco. Efektive, li perfektigas
ne nur sian pentrarton, sed ankau sian personecon.
Li Ming diris:
"Kvieteco estas la chefa karaktero de miaj pentrajhoj, char
mi opinias, ke la beleco de kvieto kaj tiu de virinoj posedas
la forton skuantan." Vere, kiom ajn movighema oni estas, oni
povas farighi kvieta, rigardante la pentrajhojn de Li Ming,
ech se oni ne komprenis la signifon de liaj pentrajhoj nek legis
la melankolion kashitan post la beleco.