La tempo flugas rapide. En palpebruma dauro forpasis du jaroj post kiam mi venis en Pekinon. Kiam mi unuafoje veturis al Qingdao, naskighloko de mia patrino, mi tuj ekamis Chinion kaj decidis studi en Dalian. Mi restis en Chinio jam 3 jarojn, inkluzive la tempon de mia turismo en ghi.

    Mi laboris en radiostacio kaj tie mi konigis al japanaj auskultantoj chinan muzikon kaj al la chinaj auskultantoj la japanan. Mia laboro estas interesa, kio ebligas al mi ghui muzikon de la du landoj.

    Mi konatighis kun china muziko en 1998. Septembre de chiu jaro en Fukuoka okazas muzika festivalo "Azia Monato". Tie mi auskultis rok-muzikon de Nigra Leopardo. Vere, la prezentado estis ekster mia atendo. Kvankam mi informighis pri ghia nomo, kiam mi preparis programon pri china muziko, tamen mi ne imagis al mi, ke la prezentado estis tiel interesa. Kaj pli grave, mi estis infektita de la entuziasmo de la chinaj spektantoj. Mi ekinteresighis pri Chinio eble ghuste tiam. Fukuoka estas urbo, kiu kontaktis aliajn urbojn de Azio jam en la antikveco. Multe da aziaj studentoj, inkl. de la chinaj, loghas tie, tamen mi ne neas, ke la tieaj loghantoj kaj ech la tokiaj loghantoj preferas la okcidentan kulturon. Antau mia studentigho mi nenion sciis pri aziaj aferoj, char tiam mi tute ne havis intereson por tio. Poste, mi konis chinan muzikon, turismis tie kaj ekkonis multe pri tiu lando. Nur veninte Chinion, mi klare konsciis, ke mi estas japano. Mi opinias, ke estante japano, mi devas scii la historion, kiu ne legeblas en la japanaj legolibroj.

    En la lastaj jaroj chinaj muzikistoj ofte vizitis Japanion. En 2002 ghia orkestro de maldikaj muzikistoj partoprenis la Internacian Festivalon de Rok-muziko de Fujhi, la plej grandan subchielan rok-muzikan festivalon en Japanio. Tio ja estas la duafoja partopreno de chinaj muzikistoj en tiu festivalo.

    Revenine de Japanio, ili progresis rapide. En Pekino mi ofte vizitas koncerton semajnofine. Mi shatas ilian prezentadon. Tie estas ankau nekomerca muziko. Multaj orkestroj estas fieraj pro la kulturo, elbakita de ilia lando longhistoria, kaj bona heredado de tiu kulturo. Mi sentas, ke en Japanio similaj muzikistoj farighas pli kaj pli malmultaj.

    Ankau japanaj orkestroj kaj muzikistoj ofte vizitas Pekinon por prezentado. S-ro Suekichi, kiu gvidas han-lingvan kurson en TV-stacio de Japanio, ofte vizitas Pekinon. Marte de 2002 japana s-ro Itami Tanijosikai, kiu faras registradon de muziko en la China Radio Internacia, eldonos fotoalbumon en 2003. Muziko ja ne konas landlimon. Estas feliche, ke ghin akceptas multaj chinoj. Multe da chinaj gejunuloj shatas ankau japanajn TV-filmojn kaj japanajn kostumojn. Chinaj librovendejoj vendas japanajn vortarojn. Mi estas ghoja, ke en la medio kun anglalingvaj vortaroj la chinoj ne forgesas japanan kulturon kaj interesighas pri ghi. Mi opinias, ke multaj japanoj, kiuj fiksas sian atenton sole sur la Okcidento, devas lerni de la chinoj.

    En 2001 Chinio sukcesis en invito de la Olimpikoj de 2008, partoprenis la Mondpokalan Piedpilkan Konkurson kaj membrighis al la Monda Komerca Organizo. La 13-an de julio, 2001, kiam Chinio sukcesis en invito de la Olimpikoj, mi kune kun multe da chinoj iris al Tian’anmen-placo kaj persone spertis la entuziasmon kaj grandan ghojon de miaj amikoj. Mi decidis resti en Chinio ghis 2008.

    En 2002 Chinio kaj Japanio celebris la 30-jaran datrevenon de la fondo de diplomatiaj rilatoj inter la du landoj kaj poste la kultura intershangho de la du landoj farighis pli vigla. Mi deziras, ke krom la suprajha kultura intershangho, ankau la ordinaraj popolanoj de la du landoj pli bone komprenu unu la alian.