Sep aferoj edifaj*
(Fragmento)

    Kronprinco de Chu-regno malsanighis. Wu-regnano lin vizitis kaj diris al li: “Mi audis, ke Via Moshto malsanighis. Chu via malsano iom mildighis?” La kronprinco respondis: “Dankon! Mi sentas min tre laca.”

    … …

    La vizitanto: “Via Moshto, mi povas resanigi vin ne per medikamento, nek per akupunkturo kaj mokso, sed per kelkaj gravaj vortoj. Chu vi volus auskulti?”

    La kronprinco: “Tre volonte.”

    … …

    La vizitanto: “La 15-an de la oka monato oni kune kun nobeloj ekskursas malproksimen al Guangling (nun Yangzhou) por amikighi kaj rigardi tajdon de rivero. Ne vidinte tajdon, oni jam estas terurita de granda akvoforto. Malgrau siaj alta inteligento kaj oratora talento oni tamen ne povas detale priskribi, kiel la akvo impetas, levighas, torentas, kirlighas kaj plaudas. Estas tempo de fluso. Tajdo, komence ne klare videbla de malproksime, senlima, terura, fine tondre alrulighanta. Direktu viajn okulojn al la Suda Monto, (de kie komencighas la tajdo) kaj la orienta maro (en kiun la rivero enfluas), kaj vi trovos, ke la senlima akvo kaj la lazura chielo kunfandighas che la malproksima horizonto, kaj malfacile distingos, kie estas la limo de la akvo. Oni sekvas per la okuloj tiun imponan pejzaghon kaj atente rigardas al la malproksima oriento, kie sin levas la suno. La fluo kun ondegoj kuras malsupren, kaj oni ne scias, kie ghi haltas. Intertempe la torento malordighas kaj kontraufluas supren. La torento impetas kontrau la suda bordo kaj malaperas for de la okuloj, kio estas maltrankviliga kaj laciga por la rigardantoj. La vespera tajdo jam malflusis kaj sekvos la matena, kaj tiu donas al la rigardantoj neforgeseblan impreson. Post rigardo de la tajdo oni farighas freshigita kaj liberigita de chiaj pigro, suspektemo, laceco, chagreno, kvazau la haroj, dentoj, manoj, piedoj kaj ech la internajhoj estus lavitaj de akvo. Tiam la homoj, ech malsanaj dum longa tempo, pene rektigas sian kurbighintan dorson, movas siajn lamajn krurojn, malfermas siajn blindajn okulojn kaj atente aprezas la tajdon, por ne paroli pri tiuj, kiuj suferas iom da chagreno kaj ebrio. Tial oni diras, ke estas facile refreshigi la cerbon kaj forigi la suspektemon per rigardo de la tajdo.”

    La kronprinco: “Tre bone. Sed kiaj estas la trajtoj de la tajdo?”

    La Wu-regnano: “Tio ne estas notita en libroj. Sed mi informighis de mia instruisto, ke la tajdo havas tri trajtojn, kiuj shajnas dioj, sed fakte ne. La unua trajto estas, ke la tondra tajdo audeblas cent li-ojn (unu li-o egalas 0.5 kilometron) fore; la dua, la riverakvo kontrafluas kaj la marakvo enriverighas; kaj la tria, la montvalo en- kaj ellasas nebulon tagnokte. La rivero plenighas, superplenighas kaj ektorentas, kaj levighas ondoj kaj poste ondegoj. Komence la tajdo aspektas kiel ardeoj shvebantaj malsupren. Iom poste formighas blankaj ondegoj kiel alkurantaj blankaj kaleshoj kun blankaj kurteno, tegmento kaj jungitaj chevaloj. La ondoj jen levighas, jen dispecighas kiel nuboj kaj sin jhetas antauen kiel armeo bone ekipita. Ili jen flankenighas, jen levighas, kiel chefgeneralo en leghera militcharo komandanta sian armeon. Ili kuras tiel rapide kiel charo kun ses drakoj sekvantaj la riveran dion kaj kiel blankaj akcesoraj chielarkoj flugantaj senchese. Ili konkuras pri saltado, postkuras kaj frapas brue unu kontrau alia. Ili aspektas kiel fortika remparo au militista formacio. Ili mughas, torentas nehaltigeble. Ili impetas kontrau ambau bordoj, jen saltas, jen falas kiel bravaj, indignaj militistoj. Ili atakas sentime, grimpas sur klifon, atingas riverkurbighon, transsaltas bordon kaj sablan insuleton kaj pereigas chiujn malhelpantojn. La tajdo startas de Huowei kaj zigzage fluas antauen, unue malrapide kaj poste rapide kaj senbrue. Ghi lantas che la monto Wuzi, sin direktas al la templo de Wu Zixu kaj poste tondre preterkuras Qi’an kaj Chaisang. Ghi, kvazau ekscititaj chevaloj kaj teruraj tondroj, freneze torentas antauen. Ondegoj furioze levighas kaj kolizias unu kontrau alia che la haveno Jiji pro barajhoj antau si. Tie la birdoj ne havas tempon flugi, la fishoj ne havas tempon naghi kaj la surteraj bestoj ne havas tempon kuri. La ondegoj, dancantaj senorde, kuras al la Suda Monto, atakas la nordan bordon, inundas la montan regionon kaj la okcidentan bordon. Ili fine chesas batali, brechinte la bordon. En la furiozaj ondegoj ech fishoj kaj testudoj perdas sinregadon kaj povas esti nur libere pelataj kaj jhetataj de ondoj. Ech feoj miras pri la fenomeno. Tio estas vere kapturna, malprudentiga kaj morna!”

    … …

    La kronprinco starighis kaj, sin apogante sur la tablo per la manoj, diris: “Mi ekkonsciis, auskultinte vian paroladon, kvazau profetan.” Li shvitis kaj subite resanighis.

--------------------------------------------------
* Tio chi estas la lasta el la ok paragrafoj de “Sep aferoj edifaj”. La autoro per priskribo de la tajdo admonis la kronprincon, ke li shanghu siajn vivmanieron, interesojn kaj ideologion.

 

 

(C) China Internet Information Center   (China Interreta Informa Centro)
E-mail:
webmaster@china.org.cn   Tel: 86-10-68326688