La 4-a de majo estas Junulara Tago en Chinio. En la festotago mi intervjuis kelkajn malsamaghajn homojn kaj diskutis kun ili pri juneco.

    Mia intervjuo al la homoj, kiuj naskighis en la 40-aj kaj 50-aj jaroj de la pasinta jarcento, montris, ke kiom multe shanghighis ilia eksterajho, en ilia animo videblas ankorau postsigno de ilia juneco.

    Koncerne la homojn naskighintajn en la 60-aj, 70-aj kaj 80-aj jaroj, ilia aspiro koincidas kun la bezono de la epoko. Kvankam la mondo shanghighas rapide kaj la junuloj pli preferas bonan materian vivon, tamen el iliaj vortoj klare audighas ilia fervoro kaj pozitiva sinteno pri la vivo.

Laboro junigas min

    Lu Binsheng naskighis en la 40-aj jaroj en Shanhajo.

    Kiel mezlernejano, li deziris farighi tradukisto. En alta lernejo li studis la rusan lingvon. Poste pro shanghigho de la politika situacio li konvertighis al Esperanto. En la pasintaj pli ol 30 jaroj li sin okupis chiam pri Esperanto-tradukado.

    La chinoj samaghaj kiel Lu vivis longajn jarojn en la medio plena de politikaj movadoj kaj ilia spirita libereco ne estas tiel granda kiel tiu de la nunaj gejunuloj. Lau la hodiauaj junuloj ili vivis tre peze.

    Lu opinias, ke chiu homa vivo havas sian propran brilecon. Li neniam bedauris studon de Esperanto. Kun akumuligho de spertoj kaj scioj, lia tradukado pli kaj pli perfektighas. Li estis premiita de la registaro. Li diris, ke la laboro junigas lin, kaj li havas pli profundan komprenon kaj amon al ghi.

Grava estas juna animstato

    Ma Xiaoguang naskighis en la 50-aj jaroj en Nordoriento de Chinio. Nun shi estas instruistino pri belarto en pekina mezlernejo.

    Lau shi la gepatroj de shia generacio postlasis al shi tradician moralan koncepton, kiun oni ne povas malobei ech hodiau. Ma diris, ke tio estas grava. Dank' al tio shi kaj shiaj samaghuloj diferencas de la nunaj gejunuloj. Tiam la junaj homoj estis obeemaj. Ili malofte mem decidis gravan aferon kaj ofte konsilighis kun siaj gepatroj ech pri sia geedzigho.

    Shi diris, ke en sia juneco shi estis ambicia, sed nun shi ne havas tiel altan aspiron kaj mankas al shi ankau romantikismo kaj revo. Shi diris, ke la junula animstato estas grava por shi. Kiel instruistino de mezlernejo shi devas esti vigla en laboro kaj juna en animstato kaj konsideri chion el la vidpunkto de gejunuloj, alie shi ne povas kompreni la studentojn.

    Koncerne la postedzinighan vivon, shi diris, ke post longa penado shi farighis sendependa en la spirito kaj ekonomio, kio donis al shi kaj shia edzo sufiche da libera spaco.

    Malgrau granda okupiteco, shi chiam tenas sin kviete kaj trankvile. Shi diris, ke iam shi estis pesimisma, tamen shi opinias, ke shia koro neniam maljunighos.

Strechiteco

    Yu Wen naskighis en la 60-aj jaroj en Pekino.

    Multaj homoj, naskighintaj en la 60-aj jaroj de la pasinta jarcento, ricevis tute malsaman edukadon. Kiam ili komencis labori en la socio, ilia komunisma idealo koliziis kun chaso de materia richeco en reformado kaj pordmalfermo.

    En la infaneco shi deziris farighi instruistino de la china lingvo kaj literaturo, char shi opiniis, ke instruistoj estas autoritataj. En la agho de 13 jaroj shi kune kun sia familio transloghighis en Hongkong, kaj pro lingva baro shi ofte sentis maloportunon kaj strechitecon. Fininte sian studadon en universitato, shi ekfunkciis kiel sekretariino de ghenerala direktoro de iu kompanio. En 1997 shi revenis al la cheftero de Chinio, char shi opiniis, ke tie shi havas pli multajn shancojn por sia kariero.

    Shi laboras diligente. Oni nomas shin labormaniulino. Kvankam shi ne plu laboras kiel instruistino, tamen shi farighis ghenerala direktoro de iu kompanio, autoritata same kiel instruisto.

    Shi neniam planas sian vivon post sia 40-jarigho. Shi opinias, ke la vivo komencighis antau nelonge por la juna homo, kia shi.

    Antau nelonge aperis malakordo inter shi kaj shia fiancho. Shi volas edzinighi al li che sia 50-jarigho kaj post tio adoptos infanon.

    Shi scias, ke certe venos la tago, kiam shi enuighos de la laboro. Shi tamen deziras, ke tio okazu post shia 80-jarigho.

Li kontentas pri la nuna stato

    Zhang Yanbing naskighis en 1973 en Pekino. En la knabeco li deziris farighi militisto, char li opiniis, ke militisto estas respektata. Kvankam lia revo realighis, tamen li ne longe servis en armeo. Poste li eklaboris en eksterlandana kompanio.

    Zhang estas kontenta pri sia nuna stato, char li mem elektis la nunan laboron.

    Lau li, li devis edzighi en la agho de 24 jaroj, sed li tute forgesis tion, kiam li farighis 24-jarulo. Li kvarfoje enamighis. Li opinias, ke geedzoj devas ami unu la alian kaj neniam disighi. Li opinias, ke oni devas alte taksi la amon. Nun li havas novan amikinon, sed lia mondkoncepto shanghighis. Li estas homo serioza. Foje, li disputis kun la amikino. Shi tamen diris kolere: "Mi estas knabino. Chesu disputi kun mi! Chu vi ne povas cedi al mi?" De tiam li scias, ke oni devas toleri la virinan kapricon, cedi al la virino kaj dorloti shin. Li farighis tolerema ankau al aliaj.

Nepra elekto

    Dandan estas ialamano. Li naskighis en 1980 en Baotou. Li deziris farighi richulo. En la knabeco li tre shatis pentradi kaj liaj pentrajhoj estis plurfoje premiitaj. Kiam li studis en la Centra Belarta Instituto en Pekino, liaj pentrajhoj estis montrataj en ekspozicio. Li estas pli matura ol la samaghuloj. Li shatas richulan vivmanieron en Pekino. Li shatas belarton tamen ne volas esti malricha artisto.

    Li diris, ke pentrado estas afero amata de li en la tuta vivo. Kompare kun la reala vivo pentrado estas nur malgranda afero, char belarto ne povas esti super la homa vivo. Li scias, ke la konkurenco por vivado estas kruela.

    Dandan akcentas antikvecon. Li diris, ke se li vivus en la antikveco, li certe farighus generalo kirasoporta, sed nun li devas lerni multon novan, kiun li ne shatas, ekz. li devas pasigi longan tempon antau komputilo, skribi leteron, serchi novajn aferojn ktp.

    Li diris, ke estas knabino, kiu shatas lin. Li preferas maturan, diskretan knabinon, tamen tiaj knabinoj estas malmultaj proksime de li.

    Li promesis daurigi pentradon ech en la maljuneco kaj kredis, ke tiam liaj pentrajhoj certe estos pli bonaj ol la nunaj. Li opinias, ke artisto devas havi junan koron kaj akrajn okulojn por rigardi la mondon.