Raporto pri la vojaøo en Æinio
S-ro Wang Tianyi diris, ke Esperantujo estas multaj "lignoj" sed mankas farantoj de fajro. Dum oni lasos la "lignojn" sen fajro, ili iøos malsekaj kaj eæ putraj. Se mi, membro de KAEM, iom sukcesis meti fajrojn sur la "lignoj" en la mallonga vojaøo en Æinio, tio estas por mi aparte øoja kaj emocia.
de TAKEUTI YOSIKAZU (Japanio)
DE 1988 la æina urbo Changzhou, kiu situas øuste meze inter Þanhajo kaj Nankino, havas øemelan rilaton al la urbo Takatuki, kie mi loøas. Kaj la 5-6-an de novembro 1999 mi denove vizitis tiun urbon aliøinte al la delegacio el 37 urbanoj de Takatuki estrata de s-ro urbestro. Tio estis por mi la naýa vizito al Changzhou, æar mi nepre veturis tien preskaý æe æiu mia vojaøo en Æinio ekz. post la preparaj kunsidoj por la Unua Azia Kongreso en Þanhajo. Gravas por mi ofte renkontiøi kun lokaj samideanoj, kies organiza¼o øemeliøis al Esperanto-Societo en Takatuki jam en 1986, du jarojn pli frue ol ambaý urbestroj oficiale subskribis la kontrakton. Mi ne tre þatas vojaøi en mallibera karavano el neesperantistoj, sed æifoje mi decidis aliøi al la delegacio, jen kial: Unue, la magistratanoj de Takatuki akceptis mian deziron tute libere agi unuavice por Esperantaj aferoj ofte forestante de la karavana itinero krom æeesti la oficialajn aranøojn. Due, al la delegacio aliøis la estro de la elementa lernejo en Takatuki nomata Yosumi, kiu ankaý øemele rilatas al la elementa lernejo en Changzhou nomata Dongfang pere de la konstantaj helpoj de Esperantaj organiza¼oj de ambaý urboj. Trie, post la programoj en Changzhou la karavano turisme flugos al la urbo Xi'an, kie tre aktivas loka esperantista grupo. Kvare, mi estas direktoro de Internacia Asocio de Takatuki, oficiala instanco de la urbo por eksteraj aferoj, kaj oni do faris min vicestro de la delegacio. Profitante la okazon mi ege esperis ke mia vizito nepre estos instiga al la simpatiaj samideanoj en Changzhou, kiuj vere klopodas por teni sian forton en ne æiam favoraj cirkonstancoj.
Estas aparte notinde ke en Changzhou troviøas du lernejoj kie Esperanto estas oficiale instruata. Unu estas mezlernejo nomata Qingtan kaj la alia estas elementa lernejo Dongfang. La 6-an de novembro mi disponis la tutan tagon por la vizitoj al ambaý lernejoj. Matene oni veturigis min al Qingtan-mezlernejo. Æe la pordego min atendis la estro kaj gravuloj de la lernejo kune kun ses miaj konataj samideanoj de Changzhou-a Esperanto-Asocio en bonvenigo de muzika bando de lernantoj. Ili gvidis min en la æefajn instala¼ojn, kaj poste kondukis al la æambro por Esperanta kurso, kie min mirigis plena æambro da lernantoj, kiuj estis pretaj æeesti mian lecionon. Fakte en la æambro estis æ. 60 lernantoj el du grupoj elementa kaj iom progresinta. Plezure estis provi konversacion kun la lernantoj en Esperanto uzante nur verþajne por ili lernitajn vortojn. Dum la leciono mi disdonis al ili anticipe preparitajn muziknotojn de japana kanto, kiu onidire estas þatata ankaý de æinoj kaj kies teksto estas Esperantigita. Devas esti rara sperto al ili æeesti lecionon far alilanda esperantisto. Øenerale la kurson gvidas juna kaj simpatia samideano s-ro Pan Yajiang, teknikisto pri komputilo.
Posttagmeze mi vizitis la elementan lernejon Dongfang, ankaý kie ekzistas Esperanta kurso de antaý dek jaroj kaj mi gvidis øin jam sufiæe multe da fojoj æe æiu mia vizito. Æifoje mi vizitis la lernejon duope kun la estro de la elementa lernejo Yosumi en Takatuki, øemela lernejo al Dongfang. Okazis seriozaj interþanøoj de opinioj kaj spertoj inter ambaý lernejestroj kaj la kunsidantaj instruistoj pri la fakaj aferoj precipe pri la edukprogramo por la estontaj jaroj. Interpretis la diskuton mi kaj s-ro Zhang Changsheng, kiuj ambaý estas prezidantoj de la lokaj asocioj. Post la kunsido la estro de Yosumi diris, ke li estis sufiæe konvinkita pri la forto de Esperanto, kiu sukcese ludis la rolon de ponta lingvo por komunikado de la japanaj kaj æinaj æeestantoj. En elementa lernejo Dongfang laboras esperantista instruistino s-ino Jiang Zhengfang kaj konstante flegas la Esperantan kurson, kio sendube kultivis favorajn cirkonstancojn por la kontinueco de la kurso.
Vespere de la sama tago mi kunsidis kun dek lokaj samideanoj en la salono de la hotelo, kie mi loøis. Æar æiuj æeestantoj estas miaj malnovaj amikoj kaj bone konas unu la alian, niaj interparoloj estis kvazaý daýrigo de tiuj en la lasta renkontiøo en aprilo de 1997. La Changzhou-a Esperanto-Asocio nun havas æ. dek aktivajn membrojn, kiuj kutime kunsidas en la domo de la prezidanto. Antaýe la asocio havis pli da membroj, sed forlasis øin tiuj, kiuj unuavice celis ekonomie profiti per Esperanto. Tamen al mi þajnas ke la asocio nun havas pli da memstareco kaj stabileco ol iam ajn antaýe en la senco, ke øin tenas unue la propra forto de la civitanaj membroj, kiuj fakte pagas sian kotizon. Kaj granda avantaøo por ili estas, ke tie en du municipaj lernejoj Esperanto estas oficiale instruata, kaj plie, ke ili povas konstante kunlabori kun ni, esperantistoj de la øemela urbo en Japanio. Dum la kunsido ili ne kaþis ankaý pri la negativaj flankoj de sia agado, precipe pri la bezono altigi la nivelon de lingva scipovo kaj tiucele havigi al si elstarajn instruistojn kaj taýgajn lerno-materialojn. Estus signife, ke ilin helpos samideanoj de relative proksimaj urboj kiel Þanhajo.
La 7-an ni flugis al la urbo Xi'an, kaj vespere min atendis s-ro Wang Tianyi en mia hotelo. Revidi lin estis por mi unu el la celo de la vojaøo, æar mi þatis sperti unikan trajton de Esperanto-movado de tiu antikva metropolo de Æinio. La 6-7-an de novembro la Unua Esperanta Konferenco pri Agrikulturo kaj Medio okazis en la Nordokcidenta Agronomia Universitato en Yangling. Øin partoprenis 14 fakulo-esperantistoj. Je mia øojo kaj honoro plejparto de la konferencanoj venis al Xi'an por renkonti min. Estis feliæe kunsidi kun la samideanoj, kiuj ne nur plene posedis la lingvon, sed havis multon por diskuti. Pri la konferenco raportis s-ro Huang Yinbao, øenerala sekretario de la Internacia Agrikultura Esperanto-Asocio. Kvankam mi estas laiko en tiu kampo, tamen mi ege konsentis kun li pri liaj pensoj kaj agadprincipoj, ke trabati favorajn cirkonstancojn por Esperanto necesas antaý æio montri al la socio vere konvinkajn atesta¼ojn t. e. utilajn laborfruktojn akiritajn en sia fako per Esperanto. Fakte li tiel laboris kaj sukcesis fari aý magistratanojn de loka registaro aý gravulojn de universitato seriozajn subtenantoj al Esperanto, kaj la sukceso de la konferenco estas gratulinda rezulto de la penado de li kaj liaj kolegoj.
S-ro Wang Tianyi estas unu el la malmultaj samideanoj, kiuj penas praktiki Esperanton en komercaj aferoj. Liaj pensoj kaj sintenoj en sia fako estis tiel seriozaj, ke mi denove taksis pozitive lian esperantistecon. Li diris, ke por sukcesi en komerca kampo per Esperanto necesas posedi la lingvon en internacia nivelo. Li kritikis tiujn personojn, kiuj pli celas gajni monon ol perfektigi sian lingvan kapablon. Verþajne li vivtenas per ordinara komercado, sed æiam seræas la okazon perfekte negoci per Esperanto. Ni ambaý same opiniis pri la bezono de terminaro pri komercaj aferoj.
Mi revenis al la hotelo en sufiæe malfrua nokto. Tiam min telefonvokis kolego de s-ro Wang, kiu pro afero ne æeestis la kunsidon, sed tre deziris min renkonti. Mi akceptis lin kaj agrable interparolis kun li. Post lia foriro denove sonis la telefono de mia æambro. Aýdiøis voæo de virino. Þi estas membro de la Xi'an-a Esperanto-Asocio kaj ege þatis interparoli kun mi almenaý telefone. Mi estis tiel kortuþita de la du gesamideanoj, kiuj tiel aktive sin turnis al mi por interparoli Esperante.
La 8-an de novembro ni veturis al la urbo Yangling, kiu situas æ. 100 kilometrojn okcidente de Xi'an. Yangling estas nun konstruata urbo kiel nacia centro pri agrikulturo kaj la koncernaj kampoj. Ni vizitis Entomologian Muzeon de la Nordokcidenta Agronomia Universitato. Øi estas la plej granda muzeo en tiu fako en Æinio kaj tiel impona kaj kleriga per siaj ekspozio de valoraj materialoj, kiuj reflektas la nunan atingon de entomologio. Prof. Io Chou, maljuna esperantista entomologo, intervidiøis kun ni certe kun aparta favoro. De antaýe mi bone sciis pri la profesoro. En la muzeo troviøis aparta ekspozicio pri lia esperantista agado.
La 10-an de novembro mi jam estis en Þanhajo, kaj al mi restis plano revidi s-ron Wang Minghao, mia kara amiko kaj motoro de la 1-a Azia Kongreso de Esperanto en 1996. Ni gaje kaj serioze interþanøis opiniojn pri Esperanto-movado en Azio.